SULTANA
| Όνομα : | ΣΟΥΛΤΑΝΑ |
| Τύπος πλοίου : | Επιβατηγό |
| Όνομα στο LRS : | SULTANA |
| Διεθνές Διακριτικό Σήμα : | SZQZ |
| Νηολόγιο : | Πειραιάς 1121 |
| Προηγούμενα ονόματα : | 1898 [;] 1918 ΣΟΥΛΤΑΝΑ |
| Ιδιοκτήτης : | 1898 [;] 1918 Σταύρος Εμανουηλίδης, Προύσα, Οθωμανική Αυτοκρατορία 1927 Δημήτριος Ν. Ρέππας, Πάνος Α. Ρήγας και Κωνσταντίνος Μ. Κούμπιος, Ναύπακτος, Ελλάδα 1928 Δημήτριος Ν. Ρέππας και Κωνσταντίνος Μ. Κούμπιος, Ναύπακτος, Ελλάδα 1934 Βασίλειος Γ. Νικολαράκος, Πειραιάς, Ελλάδα 1937 Ακριβή Γ. Τραγουδά, Πάτρα, Ελλάδα 1940 Γεώργιος Καρατζάς και Κωνσταντίνος Μουσούρης, Πειραιάς, Ελλάδα 1941 Θεόδωρος Λ. Τεργιάζος και Κωνσταντίνος Ι. Λυκούρης, Πειραιάς, Ελλάδα 1942 Γερμανικό Ράιχ |
| Ναυπηγείο : | [;], Γλασκόβη, Μεγάλη Βρετανία |
| Χρονολογία κατασκευής : | 1898 |
| Μέγεθος (ΚΟΧ) : | 77 |
| Μέγεθος (ΚΚΧ) : | 36 |
| Μήκος (μ.) : | 28,20 |
| Πλάτος (μ.) : | 4,30 |
| Πρόωση : | Δυκύλινδρη ατμομηχανή, Γλασκόβη, Μεγάλη Βρετανία |
| Ισχύς : | 90 NHP |
| Προπέλα : | 1 |
| Ταχύτητα (κομβ.) : | 8 |
1898 κατασκευή στην Γλασκόβη, Μεγάλη Βρετανία. Το όνομα του πλοίου καθώς και τα ονόματα των πρώτων ιδιοκτητών και του ναυπηγείου παραμένουν μέχρι σήμερα άγνωστα. [B]
1918 αγορά από τον Σταύρο Εμανουηλίδη, Προύσα, Οθωμανική Αυτοκρατορία, για 12.000 οθωμανικές λίρες και μετονομασία του σε ΣΟΥΛΤΑΝΑ. [B][C]
1922 μετοικεσία του ιδιοκτήτη στον Βόλο, Ελλάδα.
26.05.1927 ιδιοκτησία των Δημητρίου Ν. Ρέππα (50%), Πάνου Α. Ρήγα (25%) και Κωνσταντίνου Μ. Κούμπιου (25%), Ναύπακτος (πρώην Lepanto), Ελλάδα. Καταχώρησή του στο νηολόγιο Πατρών με τον αριθμό 173. [C][G]
06.01.1928 ιδιοκτησία των Δημητρίου Ν. Ρέππα (75%) και Κωνσταντίνου Μ. Κούμπιου (25%), Ναύπακτος, Ελλάδα. [C]
08.03.1928 ιδιοκτησία των Δημητρίου Ν. Ρέππα και Κωνσταντίνου Μ. Κούμπιου (20%), και των Φώτη Ν. Κουλούρη, Κωνσταντίνα Ν. Κουλούρη, Ιωάννη Ν. Κουλούρη, Αθανασίου Ν. Κουλούρη, Δημητρίου Α. Τραγουδά, Κωνσταντίνου Σ. Τόλια, Περικλή Κ. Οικονόμου, Ιωάννη Γ. Ρούγκα, Γεωργίου Ι. Αρτινόπουλου και Δημητρίου Α. Αναστασόπουλου (80%), Ναύπακτος, Ελλάδα. [C]
18.06.1934 αγορά από τον Βασίλειο Γ. Νικολαράκο, Πειραιάς, Ελλάδα.
07.07.1937 ιδιοκτησία Ακριβής Γ. Τραγουδά (72%). [C][D]
1940 πώληση στους Γεώργιο Καρατζά και Κωνσταντίνο Μουσούρη, Πειραιάς, Ελλάδα. [G]
1941 ιδιοκτησία των Θεοδώρου Λ. Τεργιάζου (50%) και Κωνσταντίνου Ι. Λυκούρη (50%), Πειραιάς, Ελλάδα. [B]
02.03.1942 κατάσχεση* από την deutsche Kriegsmarine (Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό) και ένταξή του στην Seetransportstelle Gruppe Süd (Μονάδα Θαλασσίων Μεταφορών της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Νότου), έχοντας σαν κύριο επιχειρησιακό χώρο το Αιγαίο Πέλαγος. [E]
04.04.1942 καταχώρησή του στο νηολόγιο Πειραιά με τον αριθμό 1121. [G]
1943 ένταξή του στην γερμανική ναυτιλιακή εταιρεία Mittelmeerreederei GmbH**, Αμβούργο, Γερμανία. [F]
29.07.1943 κατάταξή του στην Küstenschutzflottille Attika (Παράκτια Προστατευτική Φλοτίλα Αττικής) με κωδικό GA 08.*** [F]
30.07.1943 ένταξή του στην Küstenschutzflottille Attika ταυτόχρονα με το πλοίο OSTMARK το οποίο έλαβε τον κωδικό GA 72. [F]
00.10.1943 άφιξη του στην μονάδα του Πειραιά.
11.01.1944 κατά την διάρκεια αεροπορικής επιδρομής έπαθε ζημιές ή πιθανώς βυθίστηκε. Προφανώς ανελκύστηκε αργότερα και επιδιορθώθηκε. [F]
00.09.1944 βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε από επίθεση συμμαχικών αεροσκαφών στον Πειραιά. [G][H]
Μετά τον πόλεμο προφανώς ανελκύστηκε και διαλύθηκε από τον Ο.Α.Ν. (Οργανισμός Ανέλκυσης Ναυαγίων).
*) Ο γερμανικός στρατός κατοχής χαρακτήριζε τα εχθρικά πλοία και ναυάγια που κατέλαβε στον ελλαδικό χώρο, μέχρι το τέλος του 1941, ως «λείες πολέμου» (γερμ. Prise). Από κει και έπειτα ο επίσημος χαρακτηρισμός ήταν «κατάσχεση» (γερμ. Erfassung).
**) Η Mittelmeerreederei ήταν ο εφοπλιστικός φορέας στον οποίο ανήκαν όλα τα εμπορικά πλοία του Γ΄ Ράιχ στην περιοχή της Μεσογείου από τον Νοέμβριο του 1942.
***) GA = Griechenland Attika = Ελλάδα Αττική
1918 αγορά από τον Σταύρο Εμανουηλίδη, Προύσα, Οθωμανική Αυτοκρατορία, για 12.000 οθωμανικές λίρες και μετονομασία του σε ΣΟΥΛΤΑΝΑ. [B][C]
1922 μετοικεσία του ιδιοκτήτη στον Βόλο, Ελλάδα.
26.05.1927 ιδιοκτησία των Δημητρίου Ν. Ρέππα (50%), Πάνου Α. Ρήγα (25%) και Κωνσταντίνου Μ. Κούμπιου (25%), Ναύπακτος (πρώην Lepanto), Ελλάδα. Καταχώρησή του στο νηολόγιο Πατρών με τον αριθμό 173. [C][G]
06.01.1928 ιδιοκτησία των Δημητρίου Ν. Ρέππα (75%) και Κωνσταντίνου Μ. Κούμπιου (25%), Ναύπακτος, Ελλάδα. [C]
08.03.1928 ιδιοκτησία των Δημητρίου Ν. Ρέππα και Κωνσταντίνου Μ. Κούμπιου (20%), και των Φώτη Ν. Κουλούρη, Κωνσταντίνα Ν. Κουλούρη, Ιωάννη Ν. Κουλούρη, Αθανασίου Ν. Κουλούρη, Δημητρίου Α. Τραγουδά, Κωνσταντίνου Σ. Τόλια, Περικλή Κ. Οικονόμου, Ιωάννη Γ. Ρούγκα, Γεωργίου Ι. Αρτινόπουλου και Δημητρίου Α. Αναστασόπουλου (80%), Ναύπακτος, Ελλάδα. [C]
18.06.1934 αγορά από τον Βασίλειο Γ. Νικολαράκο, Πειραιάς, Ελλάδα.
07.07.1937 ιδιοκτησία Ακριβής Γ. Τραγουδά (72%). [C][D]
1940 πώληση στους Γεώργιο Καρατζά και Κωνσταντίνο Μουσούρη, Πειραιάς, Ελλάδα. [G]
1941 ιδιοκτησία των Θεοδώρου Λ. Τεργιάζου (50%) και Κωνσταντίνου Ι. Λυκούρη (50%), Πειραιάς, Ελλάδα. [B]
02.03.1942 κατάσχεση* από την deutsche Kriegsmarine (Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό) και ένταξή του στην Seetransportstelle Gruppe Süd (Μονάδα Θαλασσίων Μεταφορών της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Νότου), έχοντας σαν κύριο επιχειρησιακό χώρο το Αιγαίο Πέλαγος. [E]
04.04.1942 καταχώρησή του στο νηολόγιο Πειραιά με τον αριθμό 1121. [G]
1943 ένταξή του στην γερμανική ναυτιλιακή εταιρεία Mittelmeerreederei GmbH**, Αμβούργο, Γερμανία. [F]
29.07.1943 κατάταξή του στην Küstenschutzflottille Attika (Παράκτια Προστατευτική Φλοτίλα Αττικής) με κωδικό GA 08.*** [F]
30.07.1943 ένταξή του στην Küstenschutzflottille Attika ταυτόχρονα με το πλοίο OSTMARK το οποίο έλαβε τον κωδικό GA 72. [F]
00.10.1943 άφιξη του στην μονάδα του Πειραιά.
11.01.1944 κατά την διάρκεια αεροπορικής επιδρομής έπαθε ζημιές ή πιθανώς βυθίστηκε. Προφανώς ανελκύστηκε αργότερα και επιδιορθώθηκε. [F]
00.09.1944 βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε από επίθεση συμμαχικών αεροσκαφών στον Πειραιά. [G][H]
Μετά τον πόλεμο προφανώς ανελκύστηκε και διαλύθηκε από τον Ο.Α.Ν. (Οργανισμός Ανέλκυσης Ναυαγίων).
*) Ο γερμανικός στρατός κατοχής χαρακτήριζε τα εχθρικά πλοία και ναυάγια που κατέλαβε στον ελλαδικό χώρο, μέχρι το τέλος του 1941, ως «λείες πολέμου» (γερμ. Prise). Από κει και έπειτα ο επίσημος χαρακτηρισμός ήταν «κατάσχεση» (γερμ. Erfassung).
**) Η Mittelmeerreederei ήταν ο εφοπλιστικός φορέας στον οποίο ανήκαν όλα τα εμπορικά πλοία του Γ΄ Ράιχ στην περιοχή της Μεσογείου από τον Νοέμβριο του 1942.
***) GA = Griechenland Attika = Ελλάδα Αττική
| Ημερομηνία απώλειας : | 02.03.1942 |
| Τόπος απώλειας : | Ελλάδα [A][B] |
| Τρόπος απώλειας : | Κατάσχεση |
| Λόγος απώλειας : | Κατάσχεση |
| Όνομα εχθρικού όπλου : | Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό (Kriegsmarine) |
1. [A] Μελισσηνός, Ιωάννης: Το Ναυτικό στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - Η συνολική προσφορά της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας (Ιστιοφόρου και Ατμοπλόου) 1940-1945, τόμος Α΄ και Β΄, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1995
2. [B] Ντούνης, Χρήστος: Τα Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες 1900-1950, Τόμος Α΄, Αθήνα, Finatec 2000
3. [C] Χαλατσής, Γιάννης: Ο κόσμος της ακτοπλοΐας στον Κορινθιακό κόλπο, Ναύπακτος 2008
4. [D] Μπάμπουρης, Επαμεινώνδας: Το Ελληνικόν Εμπορικόν Ναυτικόν κατά τον τελευταίον πόλεμον, Αθήναι 1949
5. [E] Bundesarchiv-Militärarchiv Freiburg
6. [F] Theodor Dorgeist Archiv
7. [G] Forum Marinearchiv
8. [H] Περιοδικό «Ναυτική Ελλάς»
2. [B] Ντούνης, Χρήστος: Τα Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες 1900-1950, Τόμος Α΄, Αθήνα, Finatec 2000
3. [C] Χαλατσής, Γιάννης: Ο κόσμος της ακτοπλοΐας στον Κορινθιακό κόλπο, Ναύπακτος 2008
4. [D] Μπάμπουρης, Επαμεινώνδας: Το Ελληνικόν Εμπορικόν Ναυτικόν κατά τον τελευταίον πόλεμον, Αθήναι 1949
5. [E] Bundesarchiv-Militärarchiv Freiburg
6. [F] Theodor Dorgeist Archiv
7. [G] Forum Marinearchiv
8. [H] Περιοδικό «Ναυτική Ελλάς»
| Καταχωρήθηκε την : | 25.02.2015 |
| Καταχωρήθηκε από : | Dimitris Galon |
| Τελευταία αλλαγή : | 04.01.2016 |
| Επεξεργάστηκε από : | Dimitris Galon |
